Pamiętasz? Była środa. 40 lat temu.
Jak ten czas szybko leci…
- Daj spokój! Nic nie mów!
Byliśmy tacy młodzi. Łza kręci się w oku.
40 lat minęło…
- Nic nie mów! Daj spokój!
Otwarcie Domu Sztuki! Warto zapamiętać
Ostatni dzień lutego, datę tego święta.
To było wydarzenie! Jak cieszył się człowiek,
Że już teatr i kino jest na Ursynowie!
Ze wzruszeniem przeglądam rodzinną kronikę,
Przywołuję obrazy, wciąż słyszę muzykę,
Teatralne programy, recenzje i zdjęcia,
Odżywają w pamięci dawne przedsięwzięcia.
Ile razy tu biegłem z rozwichrzoną głową?
Ile razy we dwoje szliśmy Wiolinową?
Przystawali przy wierzbie, kupowali bilet,
By przeżyć w Domu Sztuki najpiękniejsze chwile.
Ileż cudownych wspomnień. Długo by wyliczać.
Dobrze pamiętam każdą z ról Zapasiewicza.
Tworzył z Olgą Sawicką Teatr Za Daleki.
Z wrażenia i emocji do dziś mam wypieki.
Wiele niezapomnianych dostarczały wzruszeń
Nowe premiery, gale i jubileusze,
Spektakle, monodramy, niezwykłe wieczory,
Do tych wspomnień najchętniej wracam do tej pory.
Dom Sztuki od początku był zawsze na fali.
Iluż się przewinęło gości na tej sali?
Do studyjnego kina, to wprost nie do wiary,
Bukowiecki sprowadzał najnowsze Oskary.
Skolimowski, Zanussi, Wajda, bądźmy szczerzy,
Bywali tu najlepsi polscy reżyserzy.
Otaczała to miejsce tajemnicza aura,
Tu nawet niewolnica gościła Isaura.
Śmiech to zdrowie! Zadbali o to satyrycy.
Obiektem żartów często byli politycy.
Marek Majewski, Otto, liczne kabarety.
Oj, niełatwo, niełatwo było o bilety!
Dom Sztuki bez wahania w swych gościnnych progach,
Uczcił setną rocznicę Mieczysława Fogga.
Odtąd Festiwal Retro jest stałą pozycją
I Spotkania z piosenką stały się tradycją.
Ileż dostarczał wrażeń kalendarz wydarzeń!
W galerii wciąż wystawy, nowe wernisaże,
Spotkania czytelników z udziałem autora,
Karnawałowe bale albo Dni Seniora,
Dla ursynowskich dzieci i naszego syna
Dom Sztuki istniał zawsze. Tu każdy zaczynał
Śpiewać, tańczyć, malować, robić wycinanki,
Oglądać w kinie bajki w niedzielne poranki.
Tym wszystkim, którzy z pasją tworzyli Dom Sztuki,
My, seniorzy, rodzice, ich dzieci i wnuki,
Dziękujemy za wszystko. Wam się laur należy!
Już niebawem pół wieku! Aż trudno uwierzyć.
Proponuję wznieść toast: Niech żyje Dom Sztuki!
I za dalsze sukcesy mocno trzymam kciuki.
Ślę życzenia od Passy i wszystkich sąsiadów.
Nie wyobrażam sobie, żeby znikł bez śladu.
Zapamiętajcie adres! Wkrótce się spotkamy.
Stacja metra Ursynów. To tu! Zapraszamy.
© MKWD (Muzyczny Kabaret Wojtka Dąbrowskiego)
