Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Dowiedz się więcej o ciasteczkach cookie klikając tutaj

Sztafeta im. Janusza Kusocińskiego, przedsięwzięcie godne uznania i popularyzacji

15-06-2016 21:50 | Autor: dr Stanisław Abramczyk
Przedsięwzięcie pn. "Sztafeta im. Janusza Kusocińskiego" zaistniało w Dzielnicy Wilanów. Zostało ono pomyślane, jako budowa nowego systemu wychowania dzieci i młodzieży w oparciu o dorobek i wartości lekkiej atletyki, dyscypliny uznawanej za królową sportu, przyczyniającej się wybitnie do promowania zdrowego stylu życia, pożądanego kształtowania ciała i umysłu, sprzyjającego integracji mieszkańców.

Jego przekształcane w program działania urzeczywistnienie ma stać się społeczno-organizacyjnym spoiwem, łączącym tradycję z przyszłością. I jako takie ma być wpisane na trwałe w kalendarz sportowych wydarzeń dzielnicy. Dotyczy to zwłaszcza – przekazywanych na zasadzie sztafety pokoleń – tradycji sportowych i patriotycznych, związanych z Januszem Kusocińskim.

Inicjatorką Sztafety jest Joanna Kinastowska, wiceprzewodnicząca Komisji Sportu, Rekreacji i Turystyki Rady Dzielnicy. Jej pomysł spotkał się z uznaniem innych radnych, członków wspomnianej Komisji, poczynając od jej przewodniczącego Rafała Krzyżanowskiego, a także wiceprzewodniczącego Rady Adama Bieńka. Wspiera ich twórczo znany działacz sportowy i społecznik Zdzisław Bobiatyński.

Program tegorocznej Sztafety /21 VI 2016/ obejmuje:

1. Konkurs literacki dla uczniów wszystkich szkół wilanowskich, który odbędzie się w przyszłym roku szkolnym;

2. Uroczystości przy tablicy pamiątkowej ku czci Janusza Kusocińskiego przy Forcie Czerniakowskim /ul. Powsińska 13/.

W punkcie 1 uwzględniono:

- dwa tematy do wyboru:

  - Obrona Warszawy we wrześniu 1939 r. (rola 360. Pułku Piechoty, rola barykady przy Forcie Czerniakowskim, rola Janusza Kusocińskiego, powstanie tablicy pamiątkowej jego imienia),

  - Czego możemy nauczyć się, śledząc życie i osiągnięcia sportowe Janusza Kusocińskiego;

- 6 nagrodzonych prac;

- apel-przesłanie laureatów i nauczycieli.

Po uroczystościach przy tablicy pamiątkowej /z pocztami sztandarowymi szkół wilanowskich/ nastąpi przemarsz uczestników na miejsce rozgrywania biegów sztafetowych na boisku szkolnym przy ul. Wilanowskiej. Tam też odbędzie się wręczenie przez burmistrza Dzielnicy medali i dyplomów dla uczestników

Janusz Kusociński /15 I 1907 - 21 VI 1940/, wybitny lekkoatleta, medalista olimpijski, obrońca Ojczyzny, urodził się w Ołtarzewie koło Ożarowa Maz. w rodzinie urzędnika kolejowego. Sport uprawiał od 1924 r. jako piłkarz klubu "Ożarowianka", a później biegacz klubów "Sarmata" i "Warszawianka", z którymi był związany do 1939 roku. W 1928 r. ukończył szkołę ogrodniczo-sadowniczą. W 1931 r. został laureatem "Plebiscytu Przeglądu Sportowego", jako najlepszy sportowiec roku. W 1937 r. otrzymał świadectwo dojrzałości /po zdaniu egzaminów w trybie eksternistycznym/, a w 1938 r. dyplom ukończenia Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego w Warszawie. Po studiach pracował jako redaktor "Kuriera Sportowego", nie zaprzestając czynnego uczestnictwa w sporcie. Opracował także własną metodę treningu długodystansowego /tzw. metoda interwałowa/. W wyniku tego w 1931 r. został laureatem Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej. Był najbardziej popularnym sportowcem Polski międzywojennej /obok sprinterki Stanisławy Walasiewiczówny/. Sport uprawiał aż do czasu hitlerowskiej agresji na Polskę. Jego największym osiągnięciem sportowym było zdobycie złotego medalu na międzynarodowych igrzyskach olimpijskich w Los Angeles /1932/, kiedy to w biegu na 10 000 m pokonał czołówkę najlepszych na świecie biegaczy fińskich, dominujących wówczas na długich dystansach.

Rekord olimpijski Kusocińskiego z Los Angeles utrzymał się aż do 1952 r. Kontuzja nogi przerwała na dłuższy czas karierę Janusza, który z tego powodu nie mógł wystartować w Igrzyskach Olimpijskich 1936 w Berlinie. Po wyleczeniu wznowił karierę w 1938, a latem 1939 odzyskał wielką formę, ustanawiając rekord Polski na 5000 metrów. Przygotowywał się do startu w kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1940 w Tokio, które jednak z uwagi na zawieruchę wojenną zostały odwołane, a zresztą Kusociński i tak momentu planowanego ich rozegrania nie dożył...

Jako kapral z cenzusem, stanął w 1939 r. w szeregach obrońców Ojczyzny. Został wcielony do kompanii karabinów maszynowych II batalionu 360 Pułku Piechoty. Walczył bohatersko w obronie Stolicy. Był dwukrotnie ranny, m. in. 25 IX 1939 r. w obronie Fortu Czerniakowskiego przy ul. Powsińskiej. 28 IX został odznaczony Krzyżem Walecznych z rozkazu gen. Juliusza Rómmla /Krzyżem Walecznych odznaczono go po raz drugi pośmiertnie w 1967 r./. Podczas okupacji pracował jako kelner w - nazywanym "Gospodą Sportowców" - barze "Pod Kogutem" na ul. Jasnej. Jako członek patriotycznej konspiracyjnej Organizacji Wojskowej "Wilki" występował pod ps. "Prawdzic" /używał także ps. "Kusy" /26 III 1940 r./. Po denuncjacji przez pozornie spolonizowanego Niemca Szymona Wiktorowicza /został aresztowany przez Gestapo w bramie domu na ul. Noakowskiego 16. Był torturowany w więzieniu na Mokotowie, w Al. Szucha i na Pawiaku, a w dniach 20-21 VI 1940 r. został rozstrzelany koło Palmir w Puszczy Kampinoskiej w ramach hitlerowskiej akcji AB, mającej na celu eksterminację inteligencji polskiej. Razem z nim zostali zamordowani: Maciej Rataj - marszałek Sejmu RP, Tomasz Stankiewicz - lekarz, wicemistrz igrzysk olimpijskich w Paryżu w kolarstwie drużynowym na torze na dystansie 4000 m /1924/, Mieczysław Niedziałkowski - członek Komitetu Obywatelskiego przy Dowództwie Obrony Warszawy, Feliks Żuber - lekkoatleta, uczestnik olimpiady w Amsterdamie /1928/.

W 1954 r. zainicjowano w Warszawie międzynarodowe zawody na część bohatera z Los Angeles: Memoriał Janusza Kusocińskiego, który przez wiele lat był największym mityngiem lekkoatletycznym na świecie, gromadzącym szczególnie dużo widzów, kiedy rozgrywano go na Stadionie Dziesięciolecia. W 2009 r. „Kusy” został odznaczony pośmiertnie za zasługi dla obrony niepodległości i za osiągnięcia sportowe Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W Ożarowie Maz. uhonorowano go pomnikiem przed pływalnią miejską /w miejscu, w którym stał jego dom rodzinny/. Jego imieniem nazwano ulice w Łodzi, Ostrowie Wlkp.,Radomiu, Włoszczowie, Jastrzębiu Zdroju, szkoły podstawowe i średnie w licznych miejscowościach, kluby i stadiony sportowe. W pierwszej edycji Gwiazd Sportu we Władysławowie /2000 r./ odsłonięta została Gwiazda Janusza Kusocińskiego. Jego wojennym losom poświęcony został film "Ostatnie Okrążenie" /1977 r./, a znany dziennikarz i historyk sportu dr Bogdan Tuszyński napisał kilka książek o wojennych losach

„Kusego”, który w 1933 spisał swoje wspomnienia w książce „Od palanta do olimpiady”, uzupełnionej po wojnie (1957) przez Kazimierza Gryżewskiego. Pojawiły się także różne formy upamiętnienia w innych miejscowościach. Kolejną - godną uznania i popularyzacji - jest wilanowska "Sztafeta im. Janusza Kusocińskiego".

Należy więc żywić nadzieję, że odniesie ona sukces, osiągnie cele nakreślone przez jej twórców i że znajdzie naśladowców. Rzeczą kompromitującą dla Warszawy jest to, że od kilku lat Memoriał Kusocińskiego odbywa się nie w naszym mieście, gdzie Kusy mieszkał i trenował, lecz w Szczecinie, który – w przeciwieństwie do stolicy – stwarza odpowiednie warunki organizacyjne. Na szczęście wiceprezydent Warszawy Jarosław Jóźwiak obiecał ostatnio, że Memoriał powróci do stolicy zaraz po wybudowaniu nowego stadionu Skry. W tym roku jednak ma być znowu rozegrany na szczecińskim stadionie miejskim – w sobotę 18 września.

Sportowe osiągnięcia Kusocińskiego

- złoty medal olimpijski w biegu na 10 000 m w Los Angeles (1932),

- rekordy świata w 1932 r. w zawodach w Antwerpii na 3000 m z czasem 8:18,8 i na 4 mile z czasem 19:02,6,

- 2. miejsce w biegu na 5000 m na Mistrzostwach Europy w 1934 r. /14:41,2/,

- 2. miejsce w biegu na 5000 m na Mistrzostwach Europy 1934 w Turynie

- 5. miejsce w biegu na 1500 m na tych mistrzostwach,

- 25 rekordów Polski na różnych dystansach,

- 1. miejsce w biegu na 1500 m na Mistrzostwach Polski w 1930 i 1931,

- 1. miejsce w biegu na 5000 m na Mistrzostwach Polski w 1928, 1930, 1931,

- 1. miejsce w biegu na 10 000 m na Mistrzostwach Polski w 1939,

- 1. miejsce w biegu na 800 m na Mistrzostwach Polski w 1932,

- 1. miejsce w biegach przełajowych w 1928, 1930, 1931 r.,

- 1. miejsce w biegach na 3 mile podczas Mistrzostw Wielkiej Brytanii 1934

Wróć