Barbara jest związana z historią Ursynowa od początku jego istnienia (1977). Zamieszkała w jednym z pierwszych bloków oddanych do użytku przy Końskim Jarze, obecnie rezyduje przy KEN-ie. Z zawodu jest prawnikiem, dziś na emeryturze, na co dzień dostojna i poważna, prywatnie jest duszą towarzystwa, przełamuje wszelkie stereotypy i jak twierdzi, każdy powinien w życiu realizować swoje pasje i spełniać swoje marzenia. A taką pasją Basi jest śpiewanie, a realizacją marzeń nagranie własnej płyty.
- Śpiew – powtarza z naciskiem - to lek na całe zło, jest potrzebny jak zdrowe powietrze, dzięki śpiewaniu serce lepiej pracuje.
Mąż Jerzy, znany prawnik, wykładowca i autor wielu książek akademickich, nie dowierzał.
- Nagrasz płytę? Chyba żartujesz.
Ale Barbara, znana ze swojej konsekwencji, postawiła na swoim. Stwierdziła, że na realizację marzeń nigdy nie jest za późno. Pomysł na uświetnienie swojej siedemdziesiątki został zrealizowany z pewnym opóźnieniem ze względu na pandemię, ale płyta właśnie się ukazała.
Nie wspominalibyśmy o niej, gdyby była li tylko efektem kaprysu czy niezdrowej ambicji. Ale Basia tą płytą zaskoczyła wszystkich, nawet koleżanki i kolegów z ursynowskiego zespołu Dereń, z którym związana jest od 14 lat, choć o jej śpiewaniu wiadomo było od dawna.
- Efekty przerosły nasze oczekiwania - podkreśla z dumą szefowa Derenia Krystyna Wysocka-Kochan. – Przez 14 lat, a zwłaszcza od czasu nagrania pierwszej płyty Życie na różowo (2015), Basia poczyniła niewiarygodne postępy, zaimponowała nam dojrzałością, jakością nagrania, zaskakująco niską barwą głosu i interpretacją piosenek. Sprawdziła się nie tylko w poważnym repertuarze, ale rozwinęła się aktorsko, zmieniła emploi, wcielając się z powodzeniem w postaci charakterystyczne i śpiewając piosenki żartobliwe, a nawet frywolne.
- Cieszy mnie ta opinia – zwierzyła się Basia w sekrecie, – bo Krystyna jest doświadczoną śpiewaczką operową i moim autorytetem. Jest bardzo wymagającą i surową szefową. Pamiętam jaki stres przeżywałam podczas pierwszego przesłuchania przed przyjęciem do Derenia, które na szczęście Krysia osłodziła mi trochę kruchym ciastkiem ze śliwką. Pierwszą piosenkę (Bywaj dziewczę zdrowa) zaśpiewałam publicznie w duecie z Jurkiem Sznajderem i od tej piosenki zaczęła się moja przygoda z Dereniem. W 2010 roku zdobyłam wyróżnienie podczas finału konkursu wokalnego VII Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga.
- A jakie były początki twojego śpiewania?
- Od dziecka uczyłam się śpiewu w domu rodzinnym (rodzice mieli dobre głosy), w młodości śpiewałam w chórach szkolnych w SP nr 2, a potem w liceum w Nasielsku (prowadzonym przez Stefana Jaworskiego), byłam solistką w zespole muzycznym, który zgarniał nagrody, zarabiając w ten sposób na stroje i instrumenty. Wydanie pierwszej płyty stało się pretekstem do ponownego spotkania absolwentów w herbaciarni w Nasielsku i odnowienia kontaktów.
Moja pierwsza płyta była dedykowana wnuczce Marcie, obecną dedykuję mężowi i dzieciom. Chciałabym także podziękować wspaniałym muzykom, którzy przyczynili się do mojego sukcesu, za ich ogromny wkład pracy, profesjonalizm i znakomite niebanalne aranżacje. Są to: Franciszek Jasionowski (fortepian), Stefan Janowski (saksofon) i Michał Osmycki (skrzypce) i oczywiście Krysia Kochan (kierownictwo artystyczne i konsultacje wokalne).
Redakcja przyłącza się do tych podziękowań i składa serdeczne gratulacje. Kilka piosenek retro ze wspomnianej płyty Basia zaprezentuje podczas koncertu w Domu Sztuki w ramach XVII OFPR w piątek 18 września.
