Zespół rozpoczął swoją działalność 20 lat temu (2002) w klubie osiedlowym przy ulicy Amundsena i już po roku dał się poznać z jak najlepszej strony, prezentując swój pierwszy program Powróćmy jak za dawnych lat, złożony z piosenek dwudziestolecia międzywojennego, a zaraz potem wystąpił z programem Każdemu wolno kochać, także opartym na przedwojennym repertuarze.
W tym czasie organizowałem w Krakowie I Ogólnopolski Festiwal Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga (2004) i stało się rzeczą naturalną zaproszenie Derenia do udziału. Nie pomyliłem się! Krysia w duecie z mężem, Pawłem Kochankiewiczem zdobyła I miejsce w konkursie wokalnym w kategorii profesjonalistów, a członkowie zespołu Jerzy Sznajder, Ewa Thomas i Tadeusz Pyrkowski przywieźli wyróżnienia.
Rok później na II OFPR (2005) zespół powtórzył sukces, zdobywając Złoty Liść Retro, a Czesław Mrozowski zdobył nagrodę publiczności.
Następne lata były właściwie ciągłym pasmem licznych sukcesów. Laury na Festiwalach Retro zdobywali kolejno: Maria Górska, Joanna i Kazimiera Smólskie, Witold Nożyński (2006), Barbara Kucińska (2010) i Maciej Buczyński (2017). Z okazji 10-lecia zespołu (2012) Krystyna Kochan została wyróżniona odznaczeniem Zasłużony dla Warszawy.
Z podziwem obserwowałem rozwój zespołu, który wciąż poszerzał swój repertuar, sięgał po nowe formy, doskonalił swój warsztat i rozbudowywał widowiskową stronę swoich projektów. Wzbogacono środki wyrazu, a w repertuarze pojawiły się rożne gatunki muzyki klasycznej i rozrywkowej, różnorodne spektakle i programy okolicznościowe, także o charakterze komediowym i kabaretowym.
Trzon Derenia tworzą weterani, współpracujący z zespołem od samego początku (Tadzio Pyrkowski i Czesław Mrozowski oraz pianista Franciszek Jasionowski). Pamięć tych, co odeszli na zawsze, godnie uczczono (to Paweł Kochankiewicz, współtwórca zespołu, Kazimierz Toczyski, Kazimiera Smólska, Mieczysław Wiśniewski i Witold Nożyński oraz wiolonczelista Roman Wiszniowski), na szczęście do zespołu dołączają wciąż nowi wykonawcy, pojawiają się młodzi, jak przykładowo ursynowski licealista Krzyś Knapczyk, debiutująca Marta Pisarska i Basia Śmigielska (uczennica Pawła Kochankiewicza, która zaśpiewała jego autorską piosenkę Wołam Ciebie), a także cudzoziemcy: Helen Absalom, śpiewająca rewelacyjnie piosenki z repertuaru Edith Piaf, a także Marcel Babadjanow, który wzruszająco wykonał na jubileuszowym koncercie ukraińską pieśń Moja matko, ja wiem.
Drukując na łamach Passy relacje z kolejnych koncertów, wielokrotnie powtarzałem, że Ursynów może z Derenia być dumny, że to nasz towar eksportowy, twierdziłem, że mamy na Ursynowie Broadway, czyli za jednym zamachem teatr muzyczny, operę, operetkę i rewię musicalową. Już kiedyś podkreślałem, że zespół poczynił niewiarygodne postępy, a forma tak zwyżkuje, że wiele profesjonalnych scen nie powstydziłoby się takich wykonawców. Dziś w całej rozciągłości chcę te stwierdzenia podtrzymać.
Jubileuszowy koncert był tego najlepszym dowodem. Były piosenki retro, ale także arie z operetek Księżniczka Czardasza i Zemsta nietoperza (Anna Mytko), aria Skołuby ze Strasznego Dworu (Adam Hołda), arie Carmen i torreadora (Katarzyna Boruta i Maciej Buczyński), piosenki z Kabaretu Starszych Panów. Finałowa piosenka Rodzina najlepiej potwierdza fakt, że zespół stanowi zgraną i świetnie rozumiejącą się artystyczną rodzinę.
Całemu zespołowi i jego szefowej, Krystynie Wysockiej-Kochan serdecznie gratulujemy i życzymy kolejnych 20 lat sukcesów na Ursynowie!