Tytuł zawiera w sobie wiele znaczeń. Odnosi się zarówno do czasu, w którym obrazy powstawały, a to aż 40 lat twórczości artystki, jak i do faktu, że każde dzieło tworzone jest w jakimś czasie. Tym samym, jest to wystawa jubileuszowa pokazująca czterdziestoletnią karierę autorki. W swoich wcześniejszych obrazach nawiązuje ona do konkretnych wydarzeń, bądź podlega określonym wpływom i emocjom. Jednym z tematów pojawiającym się w obrazach sprzed lat jest rzeź Ormian, które to wydarzenie wywarło na artystkę duży wpływ. Głównie ze względu na jej ormiańskie korzenie. Informacje o ludobójstwie dokonanym na ludności ormiańskiej czerpała z przekazów rodzinnych.
W późniejszej twórczości Barbara Bielecka-Woźniczko w znacznym stopniu koncentruje się na zagadnieniach formalnych. Artystka skupia swą uwagę na abstrakcji. Abstrakcja staje się dla niej sposobem nawiązania dialogu między malarstwem i muzyką. Tematyka muzyczna pojawia się jako stały element w jej twórczości. Przenikanie się obrazu i dźwięku inspiruje ją do tworzenia dzieł, które na pierwszy rzut oka wyglądają na kompozycje abstrakcyjne. Tak jednak nie jest, powstają bowiem na podstawie konkretnych utworów muzycznych, w odniesieniu do muzycznego przekazu. Wizja przenikania się tych dwóch pozornie odrębnych i oddalonych od siebie światów skłoniła artystkę do uczestnictwa w Grupie Twórczej „Symfonia”, w której malarze oraz rzeźbiarze starają się znajdować wspólne treści i formę wyrażane w muzyce i sztukach wizualnych.
Barbara Bielecka-Woźniczko to artystka z dużym dorobkiem. Jej prace były wielokrotnie prezentowane na wystawach indywidualnych i zbiorowych.
Wystawa w Galerii U w Domu Kultury Stokłosy przy ul. Lachmana 5 stanowi przegląd jej dokonań na przestrzeni 40 lat. Została dofinansowana ze środków Związku Polskich Artystów Plastyków, Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich. Katalog sfinansowano ze środków Dzielnicy Ursynów m.st. Warszawa.