Inspiracją dla monumentalnych prac tekstylnych były renesansowe freski w Sali Miesięcy w Palazzo Schifanoia w Ferrarze. Wystawa składa się z 12 prac z tkaniny odpowiadających 12 miesiącom kalendarzowym. Każda praca podzielona jest na trzy pasy o odmiennej tematyce. Wszystkie prace mocno wpisane są w kulturę romską, której motywy przewijają się w większości prac artystki. Górny pas każdej z prac prezentowanych na wystawie przedstawia historię wielowiekowej wędrówki Romów po Europie. Na pasie środkowym zobaczymy osoby bliskie Małgorzacie Mirdze-Tas oraz osoby, które na zawsze wpisały się w romską historię. Zobaczymy, między innymi, osoby z najbliższej rodziny artystki, kuratorów rożnych jej wystawa, romskie aktywistki i aktywistów, romskich artystów tworzących w różnych obszarach kultury i sztuki. Dolny pas ukazuje współczesne życie codzienne romskich rodzin w Czarnej Górze, czyli wsi położonej w powiecie tatrzańskim, w której mieszka artystka oraz na terenach, z którymi jest najsilniej związana — na Podhalu i Spiszu. Na tym pasie zobaczymy, przede wszystkim, kobiety podczas różnych ich zajęć. Prezentowane bohaterki przygotowują posiłki, sprzątają, haftują, rozwieszają pranie, zajmują się dziećmi, ale też dyskutują przy „cygańskiej herbacie”, czy grają w karty.
Kopernik na Zamku
Do 30 lipca na Zamku Królewskim w Warszawie można zobaczyć wystawę „Kopernik i jego świat”. Wystawa została zorganizowana z okazji przypadającego w tym roku 550-lecia urodzin naszego wielkiego astronoma. Na wystawie zobaczymy blisko 170 eksponatów pochodzących z 21 polskich oraz zagranicznych ośrodków muzealnych i naukowych, w tym aż trzy wydania głównego, przełomowego dzieła Kopernika „De revolutionibus orbium ceolestium”, czyli „O obrotach sfer niebieskich” (w tym pierwsze, kanoniczne), starodruki pochodzące z osobistej kolekcji Mikołaja Kopernika (w tym traktat ekonomiczny autorstwa Kopernika), astrolabium z XV wieku i instrumenty pomiarowe z XVI wieku należące do Michała Anioła, obraz Jana Matejki „Astronom Kopernik, czyli rozmowa z Bogiem” wypożyczony z Collegium Novum Uniwersytetu Jagiellońskiego, który jako Alma Mater Mikołaja Kopernika jest współorganizatorem wystawy. Przestrzeń wystawy została podzielona na pięć części odpowiadających pięciu obszarom aktywności życiowej wielkiego uczonego. Są to kolejno: 1. Gabinet lekarski, 2. Żywot kanonika, 3. Pracownia astronomiczna, 4. Przedsionek gabinetu Kopernika, 5. Gabinet Kopernika.
Zwiedzając wystawę możemy wiele dowiedzieć się nie tylko na temat samego uczonego, jego życiorysu i osiągnięć, ale również na temat czasów, w których żył, czyli początku ery nowożytnej targanej politycznymi i kulturowymi wstrząsami.
Frida Kahlo w Łzeinkach
W Podchorążówce w Łazienkach Królewskich do 3 września trwa wystawa "Kolor życia. Frida Kahlo" poświęcona życiu i twórczości charyzmatycznej meksykańskiej artystki. Na wystawie prezentowane są trzy obrazy Fridy Kahlo: "Tam wisi moja sukienka" (1933), "Kokosy" (1951) i "Martwa natura z arbuzami" (1953) oraz mnóstwo archiwalnych zdjęć z życia malarki. Zobaczymy też film dokumentalny z 1941 roku, w którym Frida i jej mąż, równie znany i ceniony artysta meksykański, Diego Rivera są razem w ogrodzie Niebieskiego Domu („La Casa Azul”), czyli domu, w którym Frida się urodziła, wychowała i w którym spędziła większość swego dorosłego życia. Twórcą dokumentu jest Nickolas Muray, amerykański fotograf, przyjaciel Fridy Kahlo, a zarazem autor wielu jej zdjęć. „Niebieski Dom” pojawia się nie tylko w filmie. Cała przestrzeń wystawy nawiązuje do „Niebieskiego Domu”. Integralną częścią wystawy jest plenerowa instalacja na dziedzińcu „Podchorążówki”, gdzie zobaczymy niebieską instalację, która prezentuje front domu z ustawionymi na dziedzińcu kaktusami.
Niezwykle barwna, temperamentna, obdarzona ogromnym talentem i charyzmą Frida nie miała łatwego i szczęśliwego życia. Już w dzieciństwie, w wieku 6 lat zachorowała na polio. W wyniku choroby jej prawa noga była wyraźnie krótsza niż lewa, co Frida próbowała tuszować całe życie nosząc długie, kolorowe spódnice. W wieku 18 lat malarka została poważnie ranna w wypadku komunikacyjnym (zderzenie tramwaju i autobusu), doznała licznych złamań (w tym kręgosłupa i miednicy) i pęknięć kości, a stalowy uchwyt poręczy autobusu przebił jej podbrzusze i macicę. Ponad trzy miesiące spędziła unieruchomiona w odlewie gipsowym. Przeszła 35 operacji, których celem było usprawnienie prawej nogi i kręgosłupa. W wyniku doznanych podczas wypadku urazów trzykrotnie poroniła i nigdy nie doczekała się upragnionego dziecka. Nic dziwnego, że jednym z głównych tematów przewijających się w twórczości Fridy jest ból fizyczny i cierpienie. Innym ważnym tematem pojawiającym się w jej twórczości jest martwa natura. Najbardziej znane są chyba jednak niezwykłe autoportrety Fridy Kahlo. W jej twórczości silnie obecna jest kultura i tradycja meksykańska oraz indiańska. Wątki kulturowe i religijne łączyła z surrealistycznymi akcentami, wypracowując swój niepowtarzalny, oryginalnym styl.
