Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Dowiedz się więcej o ciasteczkach cookie klikając tutaj

Z Ursynowa na plac Bankowy

21-11-2018 22:10 | Autor: Maciej Petruczenko
Nowo wybrany prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski właśnie rozpoczyna swoją pięcioletnią kadencję, przejmując stery przy Placu Bankowym od Hanny Gronkiewicz-Waltz. Czy będzie merem na miarę sławnych poprzedników z okresu międzywojnia?

Na sąsiedniej stronie prezentujemy postać Piotra Drzewieckiego, pierwszego prezydenta stolicy w niepodległej Polsce, człowieka, który i dzisiaj mógłby być wzorem obywatela, patrioty, społecznika, administratora, a także propagatora nowoczesności w gospodarce i kulturze pracy. O Drzewieckim historycy przez lat wiele jakby nie chcieli pamiętać, dobrze więc, że ostatnio przypomina się o jego zasługach, w tym o bohaterskiej postawie podczas obu wojen światowych.

Rozpoczynający 22 listopada urzędowanie na stanowisku prezydenta Rafał Trzaskowski, absolwent Kolegium Europejskiego w Natolinie, na pewno nie ustępuje Drzewieckiemu wykształceniem, a na niwie administracyjnej ma teraz nadzwyczajne pole do popisu. Wszak Warszawa znajduje się w trakcie intensywnego procesu doinwestowania z wykorzystaniem funduszy unijnych, a w perspektywie najbliższych lat niesłychanie ważne będzie kontynuowanie rozbudowy sieci metra, bez którego w dzisiejszych czasach w wielkim mieście ani rusz.

Jest nadzieja, że Trzaskowskiemu – choć on członek Platformy Obywatelskiej – uda się nawiązać dobrą współpracę z obecnym rządem, dla którego platformersi reprezentują w zasadzie nienawistną „kastę”, określaną mianem „ulica i zagranica”. Oby realne potrzeby warszawiaków były zatem dla premiera Mateusza Morawieckiego ważniejsze niż polityczne uprzedzenia i niech się relacje z Trzaskowskim ułożą pro publico bono bez politycznych uprzedzeń.

Przypomnijmy, że 46-letni Trzaskowski, mający za sobą staże na różnych uczelniach w USA i Australii, jak również obdarzony stopniem doktora na wydziale dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego to Europejczyk całą gębą, władający biegle językiem angielskim (był nauczycielem tegoż i tłumaczem), francuskim, hiszpańskim, rosyjskim i włoskim. W 2009 został eurodeputowanym. Pełnił też funkcje ministra administracji i cyfryzacji oraz wiceministra spraw zagranicznych. Jak z tego widać, nasz sąsiad z Ursynowa nie gapa i na pewno będzie umiał powalczyć o fundusze z Unii Europejskiej i umiejętnie je wykorzystać.

W wywiadzie, jakiego udzielił naszemu tygodnikowi jeszcze w kwietniu, obecny włodarz stolicy powiedział między innymi, że:

– nie będzie musiał się martwić relatywnie niewysoką pensją na nowym stanoiwsku, bo i tak od lat dorabia ucząc studentów,

– zapewni warszawiakom odpowiednią liczbę bezpłatnych żłobków i zorganizuje dopłaty do mieszkań na wynajem,

– będzie przeciwstawiać się przeniesieniu głównego portu lotniczego kraju z Okęcia do Radomia oraz reprywatyzowaniu warszawskich kamienic na zasadzie oddawania ich komuś wraz z lokatorami,

– będzie dążyć do zbudowania reprezentacyjnej hali sportowo-widowiskowej i nowego stadionu lekkoatletycznego w miejscu zmurszałej Skry,

– na pewno nie zgodzi się na zburzenie Pałacu Kultury i Nauki.

 

PREZYDENCI WARSZAWY W OSTATNIM STULECIU

Piotr Drzewiecki (od 7 października 1917 roku do 28 listopada 1921 roku)

Stanisław Nowodworski (od 28 listopada 1921 roku do 7 grudnia 1922 roku)

Władysław Jabłoński (od 7 grudnia 1922 roku do 22 czerwca 1927 roku)

Zygmunt Słomiński (od 7 lipca 1927 roku do 2 marca 1934 roku)

Marian Kościałkowski-Zyndram (od 2 marca 1934 roku do 28 czerwca 1934 roku)

Stefan Starzyński (od 2 sierpnia 1934 roku do 27 października 1939 roku)

Julian Kulski (od 28 października 1939 roku do 1 sierpnia 1944 roku)

Marceli Porowski (od 5 sierpnia 1944 roku do 2 października 1944 roku)

Marian Spychalski (od 18 września 1944 roku do marca 1945 roku)

Stanisław Tołwiński (od 5 marca 1945 roku do 23 maja 1950 roku)

W latach 1950-1973 prezydenta zastąpił Przewodniczący Rady Narodowej miasta stołecznego Warszawy:

Jerzy Albrecht (od 23 maja 1950 roku do 14 maja 1956 roku)

Janusz Zarzycki (od 14 maja 1956 roku do 17 grudnia 1956 roku)

Zygmunt Dworakowski (od 17 grudnia 1956 roku do 5 maja 1960 roku)

Janusz Zarzycki (od 5 maja 1960 roku do 29 grudnia 1967)

Jerzy Majewski (od 29 grudnia 1967 roku do 9 grudnia 1973)

Jerzy Majewski (od 13 grudnia 1973 roku do 18 lutego 1982 roku)

Mieczysław Dębicki (od 18 lutego 1982 roku do 5 grudnia 1986 roku)

Jerzy Bolesławski (od 5 grudnia 1986 do 30 stycznia 1990 roku)

Stanisław Wyganowski (od 27 stycznia 1990 do roku do 5 października 1994 roku)

Mieczysław Bareja (od 5 października 1994 roku do 3 listopada 1994 roku)

Marcin Święcicki (od 3 listopada 1994 roku do 30 marca 1999 roku)

Paweł Piskorski (od 30 marca 1999 roku do 14 stycznia 2002 roku)

Wojciech Kozak (od 14 stycznia 2002 r. do 18 listopada 2002 roku)

Lech Kaczyński (od 18 listopada 2002 r. do 22 grudnia 2005 roku)

p.o. Mirosław Kochalski (od 9 lutego 2006 r. do 20 lipca 2006 roku)

p.o. Kazimierz Marcinkiewicz (od 20 lipca 2006 do 2 grudnia 2006 roku)

Hanna Gronkiewicz-Waltz (od 2 grudnia 2006)

Wróć